ਮੇਰੇ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ 900 ਯੂਰੋ, ਮੈਂ ਵਧੀਆ ਜੀਵਨ ਨਹੀਂ ਜੀ ਰਿਹਾ- ਟੈਨਿਸ ਖਿਡਾਰੀ ਸੁਮਿਤ ਨਾਗਲ

ਭਾਰਤ ਦੇ ਨੰਬਰ ਇੱਕ ਟੈਨਿਸ ਖਿਡਾਰੀ ਸੁਮਿਤ ਨਾਗਲ ਦੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਬਚੇ ਹਨ। ਚੰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾ ਜੀਉਣ ਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਭਾਵਨਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਰਮਨੀ ਦੀ ਨੈਨਸੇਲ ਟੈਨਿਸ ਅਕੈਡਮੀ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਫੰਡਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੀਜ਼ਨ 2023 ਦੇ ਪਹਿਲੇ […]

Share:

ਭਾਰਤ ਦੇ ਨੰਬਰ ਇੱਕ ਟੈਨਿਸ ਖਿਡਾਰੀ ਸੁਮਿਤ ਨਾਗਲ ਦੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਬਚੇ ਹਨ। ਚੰਗੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾ ਜੀਉਣ ਦੀ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਭਾਵਨਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਜਰਮਨੀ ਦੀ ਨੈਨਸੇਲ ਟੈਨਿਸ ਅਕੈਡਮੀ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਲੈ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਫੰਡਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਮਤਲਬ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸੀਜ਼ਨ 2023 ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਮਨਪਸੰਦ ਸਥਾਨ ਤੇ ਸਿਖਲਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਦੋਸਤਾਂ ਸੋਮਦੇਵ ਦੇਵਵਰਮਨ ਅਤੇ ਕ੍ਰਿਸਟੋਫਰ ਮਾਰਕੁਇਸ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਨਵਰੀ ਅਤੇ ਫਰਵਰੀ ਵਿਚ ਸਰੂਪ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਉਹ ਆਖਰਕਾਰ ਜਰਮਨੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਠਹਿਰਨ ਲਈ ਫੰਡ ਦੇਣ ਵਿਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋ ਗਿਆ। ਫੰਡ ਦੀ ਕਮੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਟੈਨਿਸ ਖਿਡਾਰੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨੰਬਰ ਇਕ ਸਿੰਗਲਜ਼ ਖਿਡਾਰੀ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਲੋੜੀਂਦੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਬਚਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ ਗੈਰ-ਸਹਾਇਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਟੂਰ ਦਾ ਪਰਦਾਫਾਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਖਿਡਾਰੀ ਇਕੱਲੇ ਲੜਾਈਆਂ ਲੜਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਏਟੀਪੀ ਟੂਰ ਤੇ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਖੇਡਣ ਲਈ ਨਾਗਲ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਇਨਾਮੀ ਰਕਮ ਆਈਓਸੀਐਲ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਤਨਖਾਹ ਅਤੇ ਮਹਾ ਟੈਨਿਸ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦਾ ਨਿਵੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਇਹ ਖਰਚਾ ਸਪੇਨ ਵਿੱਚ ਸਿਖਲਾਈ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਠਹਿਰਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕੋਚ ਜਾਂ ਫਿਜ਼ੀਓ ਦੇ ਨਾਲ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟਾਂ ਲਈ ਉਸਦੀ ਯਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਨਾਗਲ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਬੈਂਕ ਬੈਲੇਂਸ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸੀ। ਇਹ 900 ਯੂਰੋ ਲਗਭਗ 80,000 ਰੁਪਏ। ਮੈਨੂੰ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਮਦਦ ਮਿਲੀ। ਸ਼੍ਰੀ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਸੁਤਾਰ ਮਹਾ ਟੈਨਿਸ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਆਈਓਸੀਐਲ ਤੋਂ ਮਹੀਨਾਵਾਰ ਤਨਖਾਹ ਵੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਸਪਾਂਸਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਇੱਕ ਕੋਚ ਨਾਲ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਉਸ ਦਾ ਸਾਲਾਨਾ ਖਰਚਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਲਗਭਗ 80 ਲੱਖ ਤੋਂ 1 ਕਰੋੜ ਰੁਪਏ ਹੈ ।ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਭਾਰਤ ਦਾ ਨੰਬਰ ਇਕ ਖਿਡਾਰੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਕਮੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਗ੍ਰੈਂਡ ਸਲੈਮ ਲਈ ਕੁਆਲੀਫਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਇਕਲੌਤਾ ਖਿਡਾਰੀ ਹਾਂ। ਪਿਛਲੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਓਲੰਪਿਕ ਟੋਕੀਓ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਟੈਨਿਸ ਮੈਚ ਜਿੱਤਣ ਵਾਲਾ ਇੱਕਮਾਤਰ ਖਿਡਾਰੀ ਹਾਂ। ਅਜੇ ਵੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਟਾਪਸ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸੱਟ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਰੈਂਕਿੰਗ ਡਿੱਗ ਗਈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ  ਕੋਈ ਵੀ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੱਚਮੁੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਆ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਨਿਰਾਸ਼ਾਜਨਕ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਵਿੱਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲੱਭਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਈਮਾਨਦਾਰ ਹੋਣ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਕੀ ਕਰਨਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਹਾਰ ਮੰਨ ਲਈ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਫੰਡਿੰਗ ਦੀ ਕਮੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਿਸਟਮ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਸਿਸਟਮ ਹੈ ਤਾਂ ਫੰਡਿੰਗ ਹੋਵੇਗੀ। ਚੀਨ ਕੋਲ ਪੈਸਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਚੀਨ ਵਰਗੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਓਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ਼ 5-6 ਤਗ਼ਮੇ ਕਿਉਂ ਜਿੱਤੇ ਪਰ ਚੀਨ ਨੇ 38 ਗੋਲਡ ਜਿੱਤੇ। ਅਸੀਂ 1.4 ਬਿਲੀਅਨ ਹਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਵਿੱਚ ਮੇਲ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਸ ਨੂੰ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਤੇ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾ ਸਕਦੇ? ਮਾਰਗਦਰਸ਼ਨ ਗਾਇਬ ਹੈ। ਟੈਨਿਸ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸਿਖਰ ਤੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹਾਂ।